Αφήστε με να σας πω για παιδιά καταραμένα, καταδικασμένα από την ίδια τους τη μάνα να ζουν αιώνια δίχως ταυτότητα και μορφή, δίχως ποτέ- μήτε καν μετά το θάνατο τους- να γίνονται αποδεκτά από την ανθρώπινη κοινωνία, «δεμένα» με τον τόπο όπου τους παράτησαν να σαπίσουν στην τύχη τους. Αφήστε με να σας πω για μία κατάρα ισχυρή.